Kaçtıkca
Adımları çukura çökenlerini ıssızlığa yükleyen
Kabul görmemiş kişiliksizliğin karman çormanlarıdır
Kaçakları hep kendine kendine
Sürekli değişken bir duvar resmi gibi
Evini tarif edemeyen aşırı nezaketlilik
Bütün bir begenisiz dokunuşlarıyla
İnsanlığına bit türlü düzenini tutturamayan
Bıraktığı her yalpada bir başka deprem artığını
Deriiiiiin acı çekişleriyle kendini kovalayan izlere
Nerden neyi tutarsa tutsun
Baskın kalıplar altında ezik huzursuzluklardır
Nereye uzanırsa uzansın
Ezikliğinden parçalanmış hıçkırıklar toplamıdır cımbııız cımbız
Nere kaçarsa kaçsın, varı yoğu hüzündür meblanın
Kendi elinden kurtulamayan yıkılışlarıyla
Hüzün kazancı onarımsız

Seyfi Karaca..........Haziran / 11

2.5/5 Toplam verilen oy :