Çocuk muyduk evvela ?
Oynaya güle hayatta eylenmeyi dileyen
Alıp veren nefeslerden yaşama gücünü toplayıp
Bir soluk
Belki birkaç damla kum savrulmuşu emanet zaman
Uzak dağlardan kar getirmeye canı çeken,
Bir avuç hurma ya da çöl dalından ne bilem..?
Büyüdük mü,
Sevdalımız mı olsun dedik ..?
Şöyle delisinden ve fırtınalı
Gölgelendik mi eş olduğumuzun duldasına ?
Ateş mi yaktık ocağa o sebep,
Bu sebep..
Yuva mı diledik temeli düzgün çatısı da sağlam ?
Yavrucak mı eksik kalmasın dedik ?
Gündüz aşın ardı,
Gece gündüzden kalanlarla meşgul..
Küçük dertten,
Büyük meşakkatleriyle birbirini
Bir arada tutan
Çoğalmış insan sevgileriyle
Çocuktan daha bir çocukmuyduk deli sevinçlerde..
E ozaman ne alemi var zibidiliğin
Eğer insansak evvela
Bütün bu kurduğu zor yollar ötesinden bu yanası
Evi barkı ve insan sevgisi etrafında dönen
Hatırlı düzeneğini çarşı bazar etmişse
Ne alemi var onca dirseğinde dayalı köprülerden
Elini kolunu sallayarak geçerken huzur
Süs püs salgını çiğ sebebe takas olup eğer
Körüklü kamyonların altında sapan yol
Madur ve mahsura
Kalansa...

Seyfi Karaca........Eylül / 10

2.5/5 Toplam verilen oy :