Ne büyük zahmetlerle söze gelip dillendi insan
Şu günü buluncaya kadar ne yoğun çabalarla kağıda kaleme
Yazıp iletmek için konuştuğunu dillendiğini kağıttan kalemden
Şu gün
Şu zaman hemen heryerde kan...
Azap
Ağıt...
Ve ölürcesine birbirinin üstüne boşalan gözyaşımı kıyımı
Şugün şu an ölürcesine sürgün,
Şu gün şuan yorgun,
Kurak kesat ve firar
Heryerin herkesi konuşmaya dargın biri diğeriyle
Heryerin herkesi okuma-yazmamaya yeminli şu gün şu an
Biri diğerine delirmecesine kopuşuk...
Heryer heran zalımoy zalımoy zalomoy saçan
Kaçıkda kaçakda sersemik..
Şuan şimdi..
Bütün nefret bulaşıklısı zulüm talanlarından cümlesini düzen
Dert yığıntısı halkolmaların zibillerini ayıklayıp durulayarak
Değil beş vakit..
Uyuduğu uyandığı heran sevgiyi sevdayı elinden
Ve dilinden
Değil beşvakit, herdaim gönlünden hiç mi hiç düşürmeden
Yüreğini hayatın yaşam değerlisi tutunduğu dallarıyla nefsinin sahibi
İnsandan insana taşınarak her gün ve heran
Heran aşkı yorulup üzülen ömrün gönlünü almalarla
Nefes nefes ödeşip
Yaşam denen eşiklerden an be an sevgilerle geçirip zamanı
Acılar kıvranımında kayıplı hüznün en az iki misli
Demiştim...şiir denen sevgiliye yılmadan ve bıkmadan
Tekrar ediyor ve sözüm söz diyorum elan...!
Yoksa hayat aşktan aşağısına kişiyi
Kendisine kurtaramaz ki...

Seyfi Karaca.........Mart / 11

2.5/5 Toplam verilen oy :