Yine uzun bir gecenin başlangıcındayım. Zaman nasıl da hızla akıp gidiyor anlamak mümkün değil. Neler yaşadık geçen bu zaman için de kimler geldi kimler gitti. Yalnızlık neymiş öğrendik şu 2 aylık zaman da. Kim dost kim düşman hepsini bir bir kazıdım benliğime öyle bir yere yazdım ki unutulmasın istedim. Hergün hatırlatıyorum kendime yaşadığım şeyleri hatırlatıyorum ki nefretim bitmesin azalmasın öfkem çünkü eğer unutursam yaşananları öfke duyamam kin tutamam kimseye. İşte ozaman ölürüm ben en kötü şekilde vurulurum yine sırtımdan. Eğer unutursam bir gün bu yaşananları tekrardan  güvenirim insanlara işte ozaman yine hayal kırıklığı yaşarım.
 
Kime güvenmeli bu hayatta kime dayamalı sırtını sen iyiysen herkes iyi ama yok sen düşersen eğer bir gün güçün biterse hayat seni yendim sanırsa işte o gün arkaya çevirdin mi kafanı kimse olmaz yanında boynuna sarılıp ağlayacak. Alışırsın zamanla yalnızlığa insanlardan nefret edersin herkese kuşkuyla bakarsın. Herkes seni güçsüz gibi bilirken sen acılarınla güçlenirsin çünkü artık küçük bir çocuk değilsin büyürsün ağır aksak. Duvardan kalın kılıçtan keskin bir duvar örersin herkesle arana  kimse giremez gecemez artık o sınırı  bilirsin çünkü eğer geçerlerse o duvarın senin olduğun yüzüne yine terk edileceksin yine zalimce oyunlar oynanacak sana ve sen yine kör kuyulara atmak isteyeceksin kendini ve  yine zayıf düşüceksin bilirsin açarsan eğer bir daha başkasına içini oda gün gelecek mutlaka ama mutlaka kullanacak bunu senin leyhine. Hiç beklemediğin bir anda kezzap gibi atıcak senin yüzüne acılarını sen mutlu olduğunu sandığın bir anda yine yıkılacaksın yine yine yine.
 
Ben öğrendim güven yok kimseye bu hayatta. Bir ben varım birde beni yaradan.

5.00/5 Toplam verilen oy : 1