Ayrılık günlerinin şafakları atanda,
Kapanıp dizlerinde yıllarca kalamadım.
Varlığımda küçüldüm, kahroldum yokluğuna,
Kahve gözünü öpüp, saçını koklamadım.

Ne hancılar bıraktım ne de kervansaraylar,
Yürüdüm yollarından, geçti mevsimler aylar,
Akşam karanlığında su dökündüğün çaylar,
Sırrıma ermediler, aradım, bulamadım.

Gezmişsin bahçesinde bin bir renk çiçeklerin,
Rastladım rüzgârlarda uçarken eteklerin,
Kahroldum kıskançlıktan; kırılsın bileklerin,
Güllerden sakındım da elinde solamadım.

5.00/5 Toplam verilen oy : 1