Elden bırakmaksızın yaman ve yabana sönük bir yıldızınki sonlu
Bıraktığında şaşkınlığın kadar birden bire ürpertilerle kayıp gidene kendiini
Apansız eteklerinden tutuşan kurtuluşsuz bir yangın gibi gözkamaştıran kıvılcımlarla
Sana herşeyini vermeye bağını bahçesini üryan etmiş kalbini duyup dinleyip
Hayatı öyle sarılmalısın elden bırakmaksızın
Ki
Hayat da bilsin kimini kimsesini ve sana günaydın diyerek
Çıralar yaksın aransın
Uyuduğun merihli geceleri seninle birlikte senli hayallere kanarak
Hayat seni senden sorsa gerek...
Ve heryerde heran gönlüne yazıp, gözü gibi baktığı seni
Üstüne aşk diye titreyip günün geceye karardığı yerden
Işık ışığa aşk diye uyanarak
Güne ağaran şafaklarla yeniden

Seyfi Karaca.....Ocak / 12

2.5/5 Toplam verilen oy :