Hatırla…
Gece yıldızları kaybetmiştik
Ay ışığını aramaya çıkmıştık birlikte
Yorgunduk/ ışıksızdık
Tepeden tırnağa üzerimize çiseliyordu karanlık
Elimiz ayağımız şarkılara, şiirlere dolaşmıştı
Ve rüzgâr
Bir ustura ağzı gibi esiyordu üstelik…
-Elimin sıcaklığını üstüne örtmüş
Gülüşünü yüzünde unutup
Uykuya dalmıştın sen-

“Ben uyumadım
Gecenin karanlığında ışıldayan gülüşünü
Hiç yalnız bırakmadım…”

Paydos zilinde -bağrışa çağrışa- dağılan çocuklar gibi
Sesini kaybetti önce
Sonra usul usul tenhalaştı gökyüzünde bulutlar
Ve yağmurun son damlasını
-Bulutlardan sızan incecik bir ay ışığıyla- durdurdu gece
Ağır aksak ve parmaklarının ucuna basarak
Bulutların arasından başını uzattı ay
Yüzünde yüz bin yıllık kayboluşun derin mahcubiyeti
Çevresinde ışıldayan yıldızlar…

“Ellerimi tut, uyumak istiyorum
Ay ışığının döküldüğü gözlerine dalarak… “

Nöbeti al/ tetikte kal
Ay ışığını ve yıldızları kaçırma gözlerinden
Gülüşünü üzerime ser
Denizin kabarıp alçalan göğsü gibi
Başımın altına uzat göğsünü
Mavi ve telaşsız şarkılar söyle
Uğruna canhıraş belalara bulaştığım
Ve sonunda sana kavuşacağım bir masal anlat…

Yağmur yüklü gözlerinden gözlerime çiseleyen annemin ninnisi gibi
Yıldızların fısıltısı
Ve ay ışığının sesi kulaklarımda…
Uykum var
Uyumak istiyorum
Gülümse bana…

2.5/5 Toplam verilen oy :