Uzak doğuda bir budist tapınağı bilgeliğin gizemini aramak için gelenleri kabul ediyordu,buradaki incelik anlatılmak istenenleri konuşmadan anlatmak ve anlayabilmekti..Birgün tapınağa bir yabancı geldi,yabancı kapıda öylece ve bekledi sezgisel buluşmaya inanıldığ için kapıda herhangi bir zil yada çan yoktu.Bir süre sonra kapı açıldı  budist kapıdaki yabancıya baktı bir selamlaşmadan sonra sözsüz konuşma başladı...Yabancı tapınağa girmek ve kalmak istiyordu,budist bir süre kayboldu sonra elinde ağzına kadar su dolu bir kapla geri döndü ve kabı yabancıya uzattı..Bu yeni birini kabul edemeyecek kadar doluyuz demekti,yabancı tapınağın bahçesine döndü aldığı bir gül yaprağını suyun üzerine bıraktı gül yaprağı suyun üzerinde yüzüyor su taşmıyordu...Budist saygıyla eğildi ve yabancıyı içeri aldı.Böylesine bir güle her zaman yer vardı....

5.00/5 Toplam verilen oy : 4