Meşk çağında gül kokularından meydanı okuyup
Dillere söz verip, dallara cemre düşüren ahım değil misin..?
Yürek yaslayıp uzakların uzağına seslere salınıp
Birbirinden ödünçlü rüzgarlar yerle bir ve alaboralı deniz
Gözlerime nem düşüren avara bulut değil misin..?
Gerisi hozan günlere kalmış en olmaz seyriyle
Çığlığım kimbilir hangi dağda yankısı yitik kaval sesi
Yeşil yaprak koynunda sevgilice şenlenen
Güzelleri güzeli bağlar idi
Duvaklı telli gezip gördüğün
Öksüz ıslığım seni sefil...!
Çığ düşer gibi habersiz güne kimbilir ne gün
Nasıl olsa sonu kışayazı getiren
Açık avlusunda hayatın
Bir nefeslik kuru canıma bedel çalgılar çalan
Beni kendi bilen
Nihayeti değil misin..?

Seyfi Karaca.......Ağustos / 10

5.00/5 Toplam verilen oy : 1