Çünkü hayat insanla bozulurmuş
Anladık divanelikmiş...
Ay doğunca hani simsiyah dağlar pırıl pırıl yanmaya..
Seher vakti şafak sökünce cıvıldaşan söğütler
Çiğ düşmüş toprağın yükünde mesela arpalar ekinler değirmi değirmen
Her iki yolağzında selvi kavaklar gelin olmuş da
Süzgün endamıyla sümbüle nergise
Bağlarda bezmi bade tüteeeem tütem
hani bir şey vardı bu vuslatta bir şey..
Çünkü yine insanla yapılırmış insanla bozulan
Yurt yuva nedire behemahal konukluğunu bilişmeye
Gönülçelenden yine yine

( Adınla bahtiyar kalasın sevgili Menteşe )


Seyfi Karaca.......Temmuz / 11

2.5/5 Toplam verilen oy :