Bir zamanlar
seninle doğan güneş
bugünlerde ayrı sabahlardan
gelip düşüyor
artık bu evin penceresine...

Sen gittin sadece
bu ev bomboş kalmadı..
İçimde yeri bir daha
asla dolmayacak
koskocaman bir boşluk da
benimle kaldı..

Yani sen gittin belki ama
hatıralar hala
terk etmedi bu evi..
Hatta bugün bir ara
kapı uzun uzun çaldı
sandım ki sen geldin bir an...
Koştum kapıya
kalbim duracak sandım o an
sonra umutsuzca
senin olmadığını anladım..

İşte bugünlerde
ben böyle bir hal içindeyim..
Hala ne zaman kapı çalsa
yada telefon çalacak olsa
hala sen diye bir umutla açıyorum..

Bağışla sevgilim...
Bugün o çok sevdiğim
resmini de duvardan indirdim
ama sanma seni unuttuğumdan
her gün seni hatırlamaktan bıktım...

Ama nereye kaçarsam kaçayım
hala dönüp dolaşıp
seni buluyorum kendimde...
Hatta az önce radyoyu açtım
ama yine sen çıktın karşıma...
hani bir şarkımız vardı ya
o çalıyordu...
aldı yine beni vurdu
hatıradan hatıraya..

Hala arada bir geliyor haberlerin
yalnızmışsın hala benim gibi
henüz teslim etmemişsin
ellerini yabancı bir ele...
Ama ne olur
bir gün çık karşıma
''unuttum seni..'' ''başkası var''
''mutluyum'' de...

Böyle her gün bin defa ölmektense
Öleceksem de bir defa
adam akıllı öleyim işte...

Ozan Ağrı / Gidenim'e..

2.5/5 Toplam verilen oy :