Şehre demirli bir çay geçiyordu
Sessizliğin göbeğinde su ile
Suyun dertli çağlayışında oklara vuruluyordu lir
Kalbinden kopanlara çalındıkça kadının
Günün gölgelerinin düştüğü yerlerde
Solgun renkli ikindi duvarlarına bakıyordu göğüsleri iri güzellik
Aldım kalın dudaklarında acıyan fısıltıları varabildiğince kalbime
Kalbime
Her bir titreyişi duyacak kadar yakın mesafede
Kendi kollarına yapışınca hiç beklenmedik an...
Dedim ki...
Benim bir eflatun renginde bisikletim vardı
Sokaklarından geçtiğim baharlar aynı renge bağlanırdı
Bir kadın vardı, sana benzerdi, bir de günlüksüz defter..
Her kapısına vardığımda bahçesi yolumda eğlenir bağlanırdı
Bir kat daha herşey eflatun...
Özür diledi kadın
Ben..dedi
Nice keder bozgunu zamanların buralara savrulmuş yabancısıyım...
Gelir ve geçer zaman benden dedi
Durmasız..
Gezginleri pusulasız bir çalgıydı
Sonuçta kendini dinlemeye birara susunca duraksayan zaman
Yok yerinden uyuyan dallarına sokulan bir güloldu heryer
Derin baktı kadının gözleri gözlerime
Derin....
Ve sonra tanıdık baharlardan kayıp bir gülüşü bulmuş gibi
Kadın gülümsedi
Gülümsedi ,
Gülümsedi...

Seyfi Karaca.........Mart / 11

2.5/5 Toplam verilen oy :