Garibin Leylalı Romanı

Ah çekti garip,hatırlasa yari
Garibin Leylalı romanı da garip

Bir garip oğlan sevmişti güzel bir kızı
Ak elleri bahar papatyası
Bir sevdaya düştü dinmedi garibin yası...
Kurşundan daha ağırdı dünyası
Görünce kızı güneş görmüş gibi olurdu
Her ayrılıkta başlardı garipte bir derin sızı...

Bitmişti mavi rüya
Kurşundan ağırdı omuzlarında dünya...
O kız başkasının olmuştu
Küsmüştü garip oğlan hayata

Güzel kıza
Dermiş garip oğlan:
Bahar rüzğarı gibi bir selamın
Salınıp gelişine kurban olunur...

Karanlık görüldü garibe güneş...
Garibin bu Leylalı romanı ateş

Yıllar geçmiş
Bir yaradır içinde garip oğlanın
Unutulmaz ki, o sevgili
O sevgili öldüğü gün ölse
O sevgiliyle dirilse Mahşerde...
Garip oğlan şöyle der gibi bakar :
Şemsiye olsaydım yaz günleri sana
Yağmur olsam yağardım bir senin bahçene...

Garibin bu Leylalı romanı güneş
İçimde

Aşk tarihte kaldı demeyin
Aşk her asırda güneş gibi olacak...
Aşk her asırda verecek meyvesini

Eski aşklar tarihe karıştı diyenin
Haberi yok
Garibin Leylalı romanından

Garibin Leylalı Romanı garip
Garibin Leylalı Romanı ateş...oldu bana

2.5/5 Toplam verilen oy :