Bu yağmurlu, eylül akşamında erken çöktü karanlık
Yollar ıssız ve ıslak
Yağmur yağıyor
Sanki her şey, aynı yıllar öncesi gibi
Bu âşık yüreği avutmak için neler neler yapardım
İskambil destesinden fallar açardım
Kız sendin, vale ben
Kız çıkarsa çektiğim kâğıtlardan
İçin için öyle bir sevinirdim ki sorma
Dedim ya, kız sendin
Kız çıkarsa, sen de beni düşünüyordun
Vale bendim, tek tabanca
Sadece vale çıkınca, yalnızlık demekti
Papaz ayrılıktı, zorluk, imkânsızlıktı
Tüylerim diken diken olurdu
Hani rua veya papaz diyoruz ya, o kâğıdı görünce
İşte böyle
İnsan sevince
Boş hayallere, ümitlere bel bağlıyor
Şimdi yıllar geçti
Yine iskambil kâğıdından fal açıyorum, kendimce
Bu akşam yine yağmur yağıyor
Eylül yağmurları
Tarih tekerrürden ibaretmiş, derler ya
Yine
Yine yalnızım
Şimdi, eskisinden tek farkım, babayım
Bir oğlum var, canım, her şeyim
Talihsiz bir evlilikten bana kalan
Ve
İçkiyi ağzıma koymuyorum
Zaten içmeye gerek duymuyorum
Aşk sarhoşu olmuşum
Kafayı öyle bir bulmuşum, ayılamıyorum
İşim olmaz bundan sonra
Meydan okuyup, yıllara, acılara
İçki, sigara, ne varsa bıraktım
Yine seviyorum oysa birini
Hem de deli gibi
Kafayı küçük bir kıza taktım
Bilmem ki neden
Belki de
Işık saçan, o güzel simsiyah çocuk gözlerinden
Ya da pırıl pırıl, o saf, tertemiz gülüşünden
Onda öylesine farklı bir şey var ki, herkesten
O öyle bir öykü ki, yürekten okunan
Ve bu yürek öyle dolu ki bu aşk ile alev alev
Yanar bu yüreğe bir dokunan
Eylül yağmurları ile ıslanan
Şu camlar, gülüyor sanki bana
Süzülüyor ya, yağmur taneleri
Ben fal açtıkça
Bırak bu boş hayalleri, dünyalar ayrı
Sindir şu yüreğe, kabul ettir acı gerçekleri
Unut, diyor, unut hayal olan aşkları
Oysa bilmiyor
Yetmiyor söndürmeye, yüreğimdeki yangınları
Bu eylül yağmurları?

Gürsel İleri

2.5/5 Toplam verilen oy :