Bizleri kandırdılar,
Bir varmış,
Bir yokmuşlarla;
Hep oyaladılar.
Ne zaman ki...!
Ağalık diyasporasına,
Karşı çıktık....
Egemen sınıfa,
Onların uşaklarına,
Ve yandaşlarına;
Dur dedik....
Dik duruşumuzu sergiledik,
O zaman ki,
Arkamızdan vurdular.
Foseptik kokan,
Adına şehir konan,
Dört bir tarafı;
Beton yığını olan....
Tel örgülü,
Bu esir kamplarından,
Koşarak dağlara çıktık,
İzimizi orda da buldular.
Kan içici vampir gibiydiler,
Çünkü onlar?
Emperyalizmin işbirlikçileriydiler.
Terimizi dahi kurutmamıştık,
Susamıştık ey sevgili, susamıştık
Soğuk pınarlara kavuşturmadan,
Göğsümüzden vurdular...
Ölümün soğuk ıslığında,
Bizlere kan kusturdular.
Unutma ki bizde inandık,
Yaradandan ötürü inandık;
İnanmıştık ey sevgili.
Hiçbirşeyi, ayırt etmeden
Sınıflandırmadan,
Öteleştirmeden.
Yeri,göğü
Dağları,taşları
Denizleri ve toprakları...
Topraktan yetişen ağaçları
Kırık dalına konan,
Yusufcuk kuşlarını,
Düz uçamayan kelebeği;
Tüm alemi sevdik.
Bizler ne yazık...!
Ne yazık ki ey sevgili,
Hiç sevilmedik,sevilemedik
Özgürlük adına,
Bağımsızlık adına,
Sevda türküleri söyledik....
Özümüzden canlar verdik,
Yarınlarımızı hiç düşünmedik.....
Düşünmedik.

Yaşar Cerit

2.5/5 Toplam verilen oy :