Kimine göre acımasızdır köy
Ben köy yaşamını özlüyorum
Bana göre değil şehirler
Duraklarda otobüs beklemek
Ne zoruma gider bir bilseniz

Kınayan kınasın
Ben bir köylüyüm
Her şeyiyle
Uzaklara dalıp gidişiyle bile gözlerimin

Tarlalarda pancar ay çiçeği...
Açan annemin elinin çiçeği
O köylü bir kadındı
Ev-tarla arası git –gel
Ayakta tozlu pabuçlar
En yıldızlı pabuçlar

Sarı ineğimiz sarı kızıydı
Soframıza taşırdı annem
Taze yumurta
Ve taze süt...

Süt biter,peynir biterse
Ot toplardı kırlardan annem

Kibrit istenirdi komşudan
Komşuluklar gördük...

Pencerede beklenirdi babam
Dönmemişse akşam olunca
Hele bir de kış gecesiyse
Diller dua pınarları

Yaz akşamları
Üzüm asması altında
Kurulurdu soframız
Üzüm gibi sofralar
Çit sarılı avlumuzda
Bir taş fırın vardı
Annem ekmek pişirirdi
Taş gibi ekmekler

Avlumuzun bir yanı meyvelik
Bir bölümü sebzelik
Bir bölümünde odunluk...
Bir devletti bize sunulan

Ben köyden getirdim ışığımı
Şehrin gecesi neylesin bana...

Bir ahşap ev
Kucağında büyütmüştü
Uçurmak için yavrularını


O günleri arıyorum şimdi
Bahçemizdeki dut ağaçları çağırıyordu beni
Merdivenle kolayca çıkılırdı dut ağaçlarına
Ve incir ağacı gururlanırdı
Bal yapmış arı kovanı petek dolu
Tatlı mı tatlıydı meyveleri
Güneşten ışık topraktan süt içmiş...
Sırada iğde ağacı,nar ağacı

Oyuncaklarım vardı
Beni çağırırdı neşeye
Uçurtmalarım,topaçlarım
Uzatırdım ellerimi tutmak isterdim yıldızları
Ve salıncaklar kurdum ağaç dallarına
Alırdım tel çemberimi
Çıkardım köyün tozlu yollarına
Bir de deynek atım vardı...

2.5/5 Toplam verilen oy :