Var mı
Düşünen, üzülen
Hakkari de
Van da
Siirt’e
Ve doğuda yaşayan
Yoksuzluk içindeki çocukları
Kaç geçeler
Aç yaktıklarını
Çıplak ayaklarına
Bir lastik pabuçları bile bulamadıklarını
Babalarının eskimiş pabuçlarını giydiklerini
Bilirimsiniz
Sırtlarına giyecek
Anasının, babasının
Eski ceketleri bile olamadığını
Cılız vücutlarının buz kestiğini
Ama onlar birer cengaver gibi
Titreyen çenelerinle
Türkü söyleyerek yürümeye çalıştığını
Karın, buz olmuş toprağın
Nasıl ısırdığını ayakları
Morarmıştır parmakları
O kadar üşümüştür ki
Soğuğun verdiği acıyı hissetmezler bile
Ama yürümek zorundasın
Kilo metreleri
Okula varmak için
Okuyup kurtulmak için
Yoksuzluktan, mahrumiyetten
Okul onlar için geleceğe bir ışık
Haklarını korumayı öğrenmek için
Ölseler de soğutan
İtiraz etse de baban
Yardım etmen lazım bana diye
Ne olursa olsun
Gidecekler okula
Hep kabahatlidir zannedersin cahilliği
Aslında
Suç başkasında
Bilmesin
İnsan gibi görünen şeytanda
Bu dünyada olan bütün zenginlikler
Okumuşun,cahilini
Güzelin çirkinin
Fakirin zenginin
Akılının , aptalın
Sınırlar koyup ülkeleri
Ayırtmamış.
Dünyayı yaratan
Bölüşmesini unutmuş

4.75/5 Toplam verilen oy : 4