Saçlarını rüzgara verirdi kimi zaman
Güzelim alnı tel tel dolardı
Aşk anıldığında,
Utanır, çekilir, solardı…

Bir “ Duygu’m” vardı benim
Hisliydi hisli olmasına
Bazen hasret çekerdi
Ağlardı, “ Duygu’cuğum” ağlardı…

Sevenler kavuşsun isterdi
Hasret zor gelirdi
Acıklıydı yaşamak
Acıklıydı sevmek onca
Ondan ki, gözleri dolardı…

Kendisince mahzun
Kendisince yalnız
Bir “Duygu’m” vardı benim
Ağustos akşamlarında yanar
Teşrin sabahlarında donardı…



Muhip Erdener SOYDAN
01 Eylül 1965 Çınar/ DİYARBAKIR

2.5/5 Toplam verilen oy :