Sessizliğin kol gezdiği saatlerdeyim

Serin esiyor

Karanlığı yırtıp tenime değen rüzgar

İçime çekiyorum arıyorum kokunu

Umutsuzca

Yok kokun, yüzüme çarpan saçların yok

Kapattım gözlerimi suretin orda

Gülüşün güneşin kopyası sıcacık

Bakışlarını özlemişim kokunu da

Mahsene mi gizledin beni

Yoksa; çatı aralığına sandığa mı

Hiç uğramıyor sesin

Küf kokusu dolu her yanım kokun karışmıyor

Kilitlediğin sandığın anahtarını kaybettin mi ne

Hiç açmıyorsun görmüyorum gözlerini

Belli ki vurduğun kalbin

İşlediğin cinayetin farkında değilsin

Haberin olsun faili meşul değil bu

Ben yargılayamasamda yargılarlar seni

Yok etmedin ki şahitleri

Seni tanıyan herkes benle

Duyu organları mahallesi sakinleri

Yaşadıkca seni hep fısıldayacaklar

O kadar aşinaki sana

Zaman bile çaresiz

Kendimi gördüm aynada ne tuhaf

Durakta bekleyen yolcuya benziyorum

Gece gibiyim soğuk ve ürpertici

Bir umut belki gözün ilişir bu mısralara

Durağa geliverirsin

Gideriz beraber gül bahçesine...

İZZETTİN AKYAPI

2.5/5 Toplam verilen oy :