Panjurun ipinde sallanip duruyor dünya denen örensehir
Viyadüklerden asili kalan cigliklarin biraktigi asagilarda kaybolup gidene ucurum
Pencerelerin boynu kilictan ince kildan keskinmis ki hani böyle yoksul
Ve muhacir
Siyrildikca kininden kilif, suratini hepten eksitip ölüsünü büyük zafer isaretleriyle kutlayan
Sokaklarda kesif barut kokulari öfke yiginlariyla asilmaz daglar gibi birikili
Maytap geciyor gibi zindani gardiyan olan karanlik
Her yil daha da doymayan büyük bir istahla kendi kendini köpürtüp kabartan feryatta
Feragat gelip hüzün kucak dolusu eskiyen yillari kucaklasiyor
Kendinden gecmis bir bikkinligin baska bir insani bekler gibi hamhayallerde sürgün
Yeniyil kandirmacaligina bombos bir tartiyi terzilenerek yilgin ve yesyenik
Insandan sonrasi dönerdolap insan
Kabala kesik hesaba kuru gürültüler kalabaligi
Ve kafasi kalbinden cekilmis böyle hafif
Hani böyle yamuk yatik yan
Kiyak sessizlik

Seyfi Karaca…………Ocak / 13

2.5/5 Toplam verilen oy :