Dışarda çılgın bir yağmur...
her nisan böyledir bu şehir
ansızın teslim oluverir
yağmurlara böyle çiçekler..
ne zaman şimşek çaksa
hep böyle başı boş kalır sokakları..
ve zifiri bir karanlık duruyor şimdi
geceden kalma..
sabaha ne kaldı şunun şurasında...

Ve masada tek başına yanan bir mum
ben yine sensiz üflüyorum
yeni doğan günümü
belki de sensiz geçen
bu üçüncü doğum günümü
yani seneler hep benden
alıp götürüyor
ama sen hep aynı yerdesin
hiç değişmiyorsun
ne bir eksik ama hep bir fazla..

Tarih yine on üç nisan
takvimlerden düşerken sayfalar
yine sen düşüyorsun yalnızlığıma..
halbuki söz vermiştin
ama bu senede unutmuşsun anlaşılan
oysa hiç unutmam dediğin sözlerin
dün gibi hatırımda...

Birazdan sabaha kavuşur gece
aydınlanır içimdeki karanlık..
ve masada fazladan duran
bir pasta tabak..
ve ne yazık
şahidi yok bu sensizliğin ondan başka
oysa bir bilse gözlerim
bu kadar kaygısızca uğurlamazdı
onlarda seni gözyaşlarımdan..

Bugün on üç nisan
yani benim doğum günüm..
ama hiç bir şey yok hatırlatacak
sensizlikten başka..
ve ben her sene bana verdiğin
ama tutamadığın sözleri hatırlamak
için yine bugünü bekledim..

Neyse sabah oldu artık...
Sensiz geçen koskoca
bir seneyi daha
uğurlamak üzereyim...
bağışla sevgilim..
yine gelirsin diye
boş yere ümitlendim..

Zaten gelmiş olsaydın
bende bu şiiri yarım bırakır
çoktan yırtıp atmış olurdum..
ama gördüğün gibi
saat sabahın beşi
ve ben oturmuş hala sana yazıyorum.....

5.00/5 Toplam verilen oy : 1