Damlarda dumanlar tütüyordu taştan tuğladan
Uzak dağların koynunda kendi haline bırakılmış sessizlik yatıyordu, çocukça
Ne kadar yetimlere bırakılmışdıysa ormansız tepeler
Sessizliği bağrına basan kuytular
Katarları yol yol etmiş izlere bırakıyordu hançer yarası gizlere iz...
Ve ağır kilitler altında ardına kadar kapalı kapılar
Her insan sesi duyduğunda can kulağıyla irkilen...
Büyük iniltilerle sızlıyordu taş basamaklı odalar
Birbirleri üstüne örtünürken...
Ki...
Her gelen bir müddetliğine
En az alacakaranlıklar kadar ve ışıyan mumlar kadar yalancı...
Sonra iplere asılıyordu son ayin...
Çanlar çalarak çırasını yaktığı karanlığa elleri uzanarak
Uğultulu ıssızlıkların yapayalnızlıklar koynunda her geçen bir müddet
Künyesiz misafiliğe sanki
Zaman zamandan geçerek bir müddet
Deyruzzafarandaki suskun manastır avazında

Seyfi Karaca........Aralık / 11

2.5/5 Toplam verilen oy :