Dünya…
Dönüp dolanan evvel ve DEVRiSI GÜN arasi mechul muamma oldum olasi..
Unutmadik ne öncesini yagmurun ne sonrasini bulutun, ki ancak aslina döndükce kendini bulan ezelden usanmadik ve uzaklasmadik…
Ve `Dünya Hayati` diye cismi namina baslik konulan yer iklim araliklarini sizip süzülen zamana dünden erte yarini ulayip ekleyen..
Unutmak uzaklasmak zifir bir aynada yoklugun duvarlarina dünyayi yaslanan zindan gibiyken kirik dökük ve paramparca; daglar ormanlar yillar yollar izler kuslar ay ve yildiz sahittir unutmadik neydik kimdik hic..…
Ortak yasamini beraber koklayip birlikte kotardigin cicek kadar haysiyetli ve bir o kadar izine rastlayip yolunda yürünen dag bayir ay yildiz irmak cimen kuzu keklik yahut ormanlarla …
Isigi sesi rengi manasi maddesi yönü yolu tüm yadirgayan yabancililigindan kurtarip insan olmanin bildik tanidik huzuruna sakin seyran eden akil fikir ev bark semtine kendi saydiran..
Talep etmekle talibi olmanin mantik dairsinde denge koyup denklikte tutan ömür zahmetinin karsiligidir Dünya ve Dünya Hayti denen yer.
Nasil ki akli fikri onuru sayginligi emegi cesareti ilkesi birikimi olmayani, hep intiharla sinarsa hayati olmayanin kimsesi olmayan Dünya…
Dogruyum, caliskanim, yasam…
“Kücüklerimi korumak büyüklerimi sevmek yurdumu milletimi özümden cok sevmektir varligim…
Türk varligina armagan olsun…! “ Zenginlik noktasinda kendini hicbirseyle deneyip degistirip ezip bozup sinamaksizin, insanligin bütün degerlerini aldigi nefes ve attigi adimla aklin fikrin düsüncenin sorumlulugun paylasimin vicdanin ahlakina yemin edip AND icen ruh ve beden iliskisindeyse…
Cocuklarini birgün bitkin bezgin yilgin yorguna yikacagi yaslanmis yorulmus yillarinin KORKUYA KAPILAN ve KAYGIYA SARILAN endise yatirimlari olarak degil..
Caddeye esige kapiya öteye uzaga meydana sokaga avluya duraga cevreye carsiya köprüye patikaya sessize kalabaliga her ne zaman yasam mecburiyetini yaninda kimsesi olmaksizin cesaretlenip beceremeyen bagimliligi üste cullanan anne baba sifatiyla körükleyip kiskirtarak INDSAN EVLADINI ve DÜNYA HAYATINI cehenneme ceviren cocuk yetistiriciligi hic degil…
Önem verdigi sevgi coklugu kadar özgür ve özgüvenli deneyimlerini kendi kisiligiyle kurtarip kazanan cocukluga birlikte yasama sevincini katik eden sayginligin yolboyu refakatciligidir…
Tuttugunu kendi yerine koyan bellek bilinc inanc azim kararlilik tutarlilik emek saglik sihhat ve sammimiyete daim..
Unutmadik uzaklasmadik …
Kaybedilmis bir hayatin insanlik dünyasina ayni ates yangin yerinden birlikte cigligini sesini ahdini ve andini duyuran makami müzigi degismez Türkiye Cumhuriyetiyle yasit ve esit ÌSTIKLAL …öncesi DEVRiSi bir
Insanlik hisse payiyla biz isek eger onurla mutla gururla,
Oldugumuz olacagimiz Türküm Diyene Ne Mutlu…!

Seyfi Karaca……….Mart / 18

2.5/5 Toplam verilen oy :