Alican Maser Gorali ve daha neleeer neler…..
El etek cektikce teni canindan soguyup giden güpgüzün göcmen kafileleri halinde, sanki bütün hayat yorgunlugunu bellim belirsiz KACAKLARA sacip savurmaya darin düsmüs gibi bagdan dagdan tarladan ve topraktan SÜRGÜNVERAN olmanin kamyon kasalarinda SEHIR denen AYAZ azatligi gidip geliyordu, evini barkini odsuz bucaksiza koyup ismi cismine bozgun bazarlar cercileyen harmanhozan…..
Belki bu yüzden kara yasmagini nurlu yüzüne duvaklamis sevgili HACER ebem, gelmis gecmis tüm zamanlarin son ARPA tarlasini benim gibi körkötürüm bir irgatla ellerini kanata kanata sarisicak Mentese yazinin ABILIK tarafinda esip duran poyraza süre savura orak caldik, galic tutamladiydik….ki ne derin ve icli elvadaymis meger, hayatin elde avucta kalan biravuc yagmurunu, bir urupla bugdayini, bir nefeslik sevgisini ve nihayet bir hasretlik yar diyar yarenligini azat ve uzak kacaklara köksüz dalsiz hatirsiz hatirasiz koymak üzere söküp sürükleyen..
BEMECE kamyonlari vardi hem Alican`in, Hem Muslu`nun, Hem Goralin`nin kimi yesil kimi mavi kimi kipkirmizi ve gipgicir…her okul tatilinde bütün bir yazi köyde ebemle gecirmenin ask ve sevdasiyla hep de denk gelen kamyonun TEREKLIK yerinde dösümü bagrimi acep düser miyim gibisine bakmadan rüzgara sarar, toprak yolun kenarina düsen sacimin yelde tümbüllenip taranan kekillerinin gölgelerini seyre doyamazdim….
Arpayi isleyip desteledikten sonra eylül olmustu. Yine kamyon tereginde okul zamanidir diye sehre vardim varmasina ammmmmaaaaaaa…Ebem….
Merdivende, köprüde, damda, duvarda, yolda, kavsakta, carsida, okulda, yazida kisacasi olur olmaz heryerde ve hem gecede hem gündüzde gözlerimin ugrunda geziyor, icim cayir cayir yanip kavruluyordu , ki hic…!
Hic olmadik yerde usul bucak köselerde sakli gizli sagnak yagmurlarca agliyor, fakat ne sus biliyordu ne de sakinlik yanip tutusan sirri kendine kadim yüregim…Anam o degildenmis gibi farkina varmis olacak ki bir bahanesini buldu yeniden tuttu beni köye yolladiydi…
Demek ki kavustugum hasreti EBEM yüzü suyu hürmetide engirmis, caglaymis, alacaymis, dereymis, bayirmis, dagmis, tozmus, TOPRAKMIS meger; bir türlü durdurak bilmeyenlere dünyasini türlü yitiklerin yorgun yaban omzuna yükleyip, sahipsiz adsiz kervanciliga ismini cismini kacaklar sicilinden, seyirdefterini ELVEDA diye ömür kütügüne ziyan yazdiran….
`Navruz derki ben nazliyim
Sarp kayalarda gizliyim
Mavi donlu gök gözlüyüm
Benden ala cicek var mi `….Veysel emmiymis meger, sila topragimizin kendi namina insan horantasini caliya cicege bir bilip suya sele düne yarina yürek yitimi tükenmesiz ahbap yarenligi selam eyleyen….


Seyfi Karaca............Eylül/ 16

2.5/5 Toplam verilen oy :