Vicdan muhasebesi yapmadığını söylerken sen
Kendinle baş başa kalmaktan neden korkuyordun
Mademki günahlarının çetelesini tutmuyordun
Neden gündüz beyninden kovaladığın düşlerden
Geceleri kaçamıyordun…
İstediğin sevgiyi bulmuşken kendini saklaman doğal mıydı?
Sevgili ulaşılmaz mı olmalıydı?
Ulaşılabilir kılındığında nasıl bir dürtü, kaçışı elzem kılardı
Dürüstlük, kaybetme korkusuyla orantılı mıydı?
Elindekini kaçırmamak adına insan ne kadar kandırılabilirdi?
O sana güvenmişti, yüreğini olduğu gibi ellerine vermişti
Oynadın, kendi acılarınla onunkileri harmanlayıp daha büyük oynadın…
Saklamaya, kendi gerçeğini yok saymaya çalıştın
Haklıydın belki, farklıydın…
Onun hala keskin çizgileri vardı doğrularla yanlışlar arasında
Siyahlarla beyazlar arasında…….

Sevginin sınanmasıydı belki bu
Ama sen kaybetme korkun yüzünden zamanında denemedin…
Sustun...
Bu sınavın sonucunu öğrenme şansını da kaçırdın…
Hala ‘kral çıplak ‘ diye bağırabilenlerdendi o
Sense ‘Giyinik, üstelik çok da şık’ diyebilenlerden…
Üzülme deli mavi, şimdi muhasebe zamanı değil
Bırak sorgulamaları o yapsın...
Düşünsün, taşınsın….
Aşkı, nefreti, beyazı, siyahı, doğruyu, yanlışı birbiriyle çarpsın
İçine birazda kırgınlıklarını katsın..
Kaçsın saklansın, koşsun kucaklasın
Sen vicdan muhasebesi yapmazsın nasılsa
Bütün vicdan muhasebelerini bırak o yapsın
Sonra da sonucu sana anlatsın…
Tek bir kelimeyle
‘Denemeliydin….’

5.00/5 Toplam verilen oy : 1