Değirmen Sokak


Değirmen sokak mü’min ol
Adını koyan doğru koymuş
Ellerini yıka kirini yıka
Niyetini yıka
Bir nurlu şehire aitsin unutma bunu
Nereden buldum seni
Ne şans bendeki be

Bende mi şanssızlık
Mü’min değilsin Değirmen sokak
Güneş doğarken
Güneş batarken
Başkasına ne yaşattığın umrumda değil
Beni öğüttün değirmen sokak

Ne işim var ki benim şehirde
Değirmen sokaktayım
Değirmen bu sokak
Adı üstünde değirmen bu sokak
Öğütür insanı
Ey şefkatli şehir Değirmen sokaktayım ve öğütülüyorum
Yıllar yılı
Öğütmek için mi çağırdın beni ey şehir

Her şehir kardeşidir mısırın yusufsa gönlün
Değirmen sokak öğüttü beni
Gönlümü alnımı ellerimi
Ne işim var ki şehir sende
Kaderimsin belli

Yakup bilir kıymetini yusufların
Mısır ne bilir kıymetini Yusufun
Ne işim var mısır sende
Ne işim var ki şehir sende

Ne işim var şehir sende
Değirmen sokakta öğütülüyorum

Ne işim var şehir sende
Kirli bir dert var kirli rüzğarın ey şehir
Kadınlarının niyeti kirli
Göklerin mavilikte belki zikirli

Değirmendir diğer sokakların da belki
Ne işim var şehir sende
Işıklı çiçekli değil ellerin
Sokaklarında tükenir gül gönlün baharı
Zeytin gözün feri

Ne işim var şehir sende
Köylü ayaklarla kirlettim mi caddelerini
Ey şehir
Ne bana bu öfken
Ne yaptım ki sana
Ömür törpüsü kahrolası sokağındayım
Yıllar yılı

Ne işim var şehir sende
Miyadım doldu yaş yetmiş olmadan
Saçım sakalım çileye açılan pencere
Ve vuslat da yaşayamadan o yar ile
O yar da bir Zeliha
Göçüyorum dünyadan özlemli
Ne taşın ne de toprağın altın gözükmüyor gözüme artık
Nurlu yoldan da koparacaktın belki de beni
Hainliğin sınırsız
Ah hırsız

Ne işim var şehir sende
Dertlerime ey şehir köy kadar bile yeşil değil niyetin
Ve hırsızın var
Uğursuzun vardı eskiden beri
Ve canlı bombalarin türedi şimdi de
Trafiğin ayrı dert
Gözlerim göklerinin maviliğine bakıyor
Tarihte mi kaldı baharın

Ne işim var şehir sende
Öksüzüm sende anne olamazsın ki
Şefkatli değil bakışların bile
Bana ne mü’minliğinden Değirmen sokağındayım yıllar yılı
Ve öğütülüyorum

Ne hayallere kapılmışşım gül şehir seninle
Öyle hikayelerini dinlemiştim ki bir mü’mindin ey şehir
Yoktu saygısız sokakların
Ne kadınların hainlik bilirdi.
Öpmüştüm gördüğüm fotoğraflarda seni
Taşın toprağın altın olsa bile ne yazar
Keşke kalsaydım köyümde yeşil rengim soldu

Ne işim var şehir sende
Sana bir köle lazımmış
Gülü solduran şehir
Kader sürüklemiş beni belli
Yusufları karnına çekiyor mısırlar
Balığın karnındayım bir yunusum ben

Yıllar yılı bir "Değirmen sokaktayım "
Öğütülüyorum
Yıllar yılı bu sokakta
Öğütüyorsun ömrümü de ey şehir
Neden geldim sana

Şehre geldim dertlerim arttı anne
Ne işim vardı benim şehirde
"Şehir zehir" demiştin anne
Neden dinlemedim ki seni

Bir beddua aldım mı ki anne
Ne işim vardı ki benim şehirde
Anne "paran pulun yoksa..."
Şehir zehir derdin sen
Şimdi çok zehirli sokakları var en mü’min şehirlerin bile
Kötü niyetli sokakları var
En mü’min bu şehir bile bir "Değirmen sokakta" öğütüyor işte beni

Ne işim var benim şehirde
Ve şunu anladım
Kalp ağrılarım varsa
Neye yarardı şehir...
Gönlüme bir nefes aldırmaz ki şehir
Bu mısırda öleceğim bir zindanında
Yazı böyle

Neden geldim ki sana
Bu zalim sokaklar senin mi en mü’min şehir

Şehirler köylüye hor bakar
Ne işim var şehir sende

Ne işim vardı benim şehirde
"Şehir zehir" derdi annem
Sokak değirmen
Şehir değirmen
Ve gamla doldursun mu
Ahir zaman insanı

Dinlemedim neden annemi
Bu ibrahim gönle ateş oldu işte bu şehir
Lakin yanıyorum
İbrahimin ateşinde şefkat
Ne şans bendeki

Şehir zehir demiştin annem doğru çıktı
Ne işim vardı benim şehirde
Ve ne şans bendeki
Ecdadın güllerle süslediği tarih kokulu görgülü bir şehirde
Lanetli bir sokak düştü payıma
Ne işim var ki şehir sende

Bülbül gül bahçelerinde karga sende öter
Ne işim var şehir sende

Ne şans bende ki
Değirmen sokak düştü payıma
Lanet olsun bu "Değirmen sokağa"
En usta öğütücü şu dünyada
Şu "Değirmen Sokak"
Öğüttü gönlümü ve ömrümü
Yıllar yılı

Bu lanetli sokağın işi ne sende en mü’min şehir
Hani mü’min şehirdin tarih mi oldu
İnanmayayım mı mü’minliğine
Ne işim var benim şehir sende

Sormadan edemem
Ecdadın güllerle süslediği tarih kokulu görgülü şehir
Hani şefkatli şehirdin neden öğütmek için çağırdın beni
Sen de bir mısırsın hasret kaldım köyüme
Yıllar yılı ve boş yere

Ne işim var benim şehir sende
Mü’min bir şehirde lanetli bir sokak bu
Ne şans bendeki anne
Kimsenin bedduasını da almadım ki
Suçluyum hakkettim bu sokağı diyemem

"Şehir de zehir" inandım artık anne
Kötü niyetlidir zelihaları
Bir beddua almış mıyım ki anne

Tepeden bakar köylüye insanı
Neden geldim ki şehre anne
Hüzün peşimde benim ne farkeder ha köy ha şehir
Ben bir zehirden diğerine koştum
Köyden şehire değil
Gavurluğu tattım bu mü’min şehrin Değirmen sokağı çok zalim
Öğütülüyorum bu şehirde
Zelihanın iftirasıyla zindanlarda yusufun anne
Ve zindanları öldürücü
Ne işim var benim şehirlerde yakup

Şu sokağın değirmen ey bal şehir
Bala düşmüş sinek Değirmen sokak
En çok da gönlümü öğüttü
Bu sokağa mü’min demeye bin şahit lazım
Zaten koyulmuş adı değirmen
Ve daha bir çok sokağına ey şehir bu isim yakışır
İnanmayayım mı bal olduğuna senin
Bu kirli dertlerin bu dikenlerin işi ne senin gül yüzünde ey masum şehir

Pembe rüya göstermez şehirler köylüye
Ne işim var şehir sende

Bu yusuf gönlün mısırı oldun bil şehir...
Öğüten sokakların var
Bitler var saçlarının arasında
Bunca hastalıklı çiçeklerin sende işi ne gül şehir
İnanmayayım mı gül olduğuna

Ne işim var benim şehirlerde
Un ufak oldum ey değirmen sokak sende...
Her gün of çektim
Bir gün de oh çeksem
Nerede
O günü kolye yapar asarım boynuma

Yeşil başaklı tarla gibisin bana ey köyüm
Senin ellerinden niye kaçtım ki köyüm
Bir buğday tanesinden farkı ne insanın şehirlerde
Tarlasından kaldırıma düşen bir taneyim
Farkım yok bu şehirde
Değirmende un olan buğdaydan

Ne işim var benim bu şehirde
Öğütülüyorum bir değirmen sokakta

Ne işim var şehir sende
Bir sokaktayım yıllar yılı
Bu sokak değirmen
İnanmam onun maskesidir mü’minlik
Mü’min şehirde
Değirmen bu sokak

Yalan üstüne yalan fısıldar kulağıma
Ne işim var şehirde benim

Güvenim kalmadı sana
Değirmensin ey sokak
Değirmensin sen
Öğütürsün insanı

Ne işim vardı ki benim şehirlerde
Öğütülüyor mutluluğu insanların şehirlerde
Şehirler cimri
Hani kuşları
Hani uçurtmaları
Gönülleri gülleri gül sevgileri öğütülüyor
Değirmenlerde insanlar ve gönülleri

Ne işim vardı ki benim şehirlerde
Ben bir insan yani gönlü olan bir varlık
Yirmi yıldır
Bu üşütük dünyanın bir masum şehrinin en değirmen sokağındayım dipdiri
Öğütülüyorum
Çaresizlik bu
Ve inandım yazı bu

Ne işim vardı benim şehirde
Değirmen sokak öğüttün beni
Allah düşmanımı düşürmesin sana

Ne işim var şehir sende
Sokakların bir günden bir güne "ne derdin var diye sormadı

Kim koymuş bu sokağın adını
Tam on ikiden vurmuş...
Şeytandan ustaca piyon olarak kullanıyor kadını bana bu sokak
Ahlakımın da öğütücüsü bu sokak
Değirmen bu sokak gönlüme ve sevgilerime...beyazlığıma
Yüzüm de çizgi çizgi yaralandı kirli rüzğarıyla
Adı üstünde bir değirmen
Öğütür insanı
Un ufak eder direnmesem bu sokak

Ne işim var benim şehirde
"Şehir zehir" dememiş miydin annem
"Şehir zehir"anne
Annesiz mi kalmış bu şehir anne
Allah düşmanımı düşürmesin kötü niyetli şehirlere
Şehirdeyim bir değirmen sokakta öğütülüyorum
En çok da gönlüm öğütülen
Bu yusuf gönle mısır oldu bu şehir
Lakin zindanlarında çürüyorum
Mısırın zindanında şefkat
Ne şans bendeki

Bu sokakta çiçekler kirli
Kadınlar arsız
Rüzğar hırsız
Neden mü’min değilsin dememe takılır ki bu sokak haksız
İmdat çığlıkları fışkırıyor ona en yakın denizin maviliğinden
Hala mü’min sanmasın kendini bu sokak
En çok da gönlüm öğütülen o değirmenlerde

Ne işim vardı benim şehirde
Değirmen sokak öğüttün beni
Hırsın değirmende yok
Değirmen sokak seni sevemedim

Dostlar bana
Hangi şehirde diye sormayın bu değirmen sokak
Şehirler olmuş değirmen anlayın bunu yeter

Değirmen sokağın dişleri var
Fareleri var ömrü yiyen
Ne şans benim ki

İnsanlarında güler yüz yoksa gül gönle neye yarar şehirler
Farkı varmı bir mü’min şehrin diğerinden
Sormayın hangi şehirdedir
Bu kahrolası değirmen sokağı sormayın bile...

Ne işim var benim şehirde
"Şehir zehir" dedi dinlemedim annemi
Şehirdeyim değirmen sokağın karnındayım
O kocaman balığın
Yunus değil adı masum değil bu balık tekin değil
Bu balıkta şefkat yok
Ne şans ama bendeki

Ne işim vardı benim şehirde
"Şehir zehir" derdin annem
imrenilecek halim yok bu şehirde
Bu büyük öğütücüde
Arsızlı hırsızlı sokakları var bu şehrin
Dualarını esirgeme anne

Ne işim var benim şehirde
"Şehir zehir" derdin annem
Anlamıyorum
Yağmurlar daha da kirletiyor mu bu şehri ne
Yıllar yılı
Öğütülüyorum
Değirmen sokaktayım
Dünya zaten değirmen
Öğütür insanları
Bir dertle öğütür
Değirmen sokakta öğütülüyorum

Belki köle etmek için çağırır şehirler köylüyü
Ne işim var ki şehirde
Öğütücülüğü öğütücülük
Körlüğü körlük

Bir değirmen sokaktayım
İmrenilecek halim yok
Mavi göğe mavi bakmaz
Değirmen sokak
İmrenilecek halim yok
Şehir zehir derdin annem

"Şehir zehir" dir annem
Yıllar yılı bu şehirdeyim
Sanki beni hırsla boğmak isteyen nehirdeyim

Ne işim olur benim şehir sende
"Şehir zehir" derdi annem
Şehir hiç derdimi görmedin
Şehir hep kem gözle baktın ben köylüye

Ne işim kaldı benim şehirde
"Şehir zehir"...niyeti zehirli sokakları var
En çok öğüttüklerinden biri alnım biri de gönlüm bu sokağın
Şimdi ellerim değil çiçek
İyi bir öğütücü değirmen sokak
Başka ne beklenir ki
Siyah saçlarım beyazladı
Gözümden akan yağmurlarda
Saçım sakalım

Her emelini boşa çıkarır şehirler köylünün
Ne işim olur benim şehirde
"Şehir zehir" derdin annem
Gönlümdeki ışığa da düşmanmış bu şehir
Gönlüme damlıyor zehir...
Gönlüme de sabrıma da düşman bu sokağı
Ellerimin çiçeklerine de..
Eylül gibi rüzğarlarıyla gönlümü mağlup etti bir kaltak
Bu sokağı bu şehrin dersin şeytanla ortak
Ne şans bendeki

Ne işim olur benim şehirde anne
"Şehir de zehirdir" derdin anne
Neden hiç dinlemedim ki seni
Mutluluk görmedim
Öğütülüyorum hep Değirmen sokakta
Bu kötü niyetli balık yunus değil şefkatsiz o öğütmek için yutmuş beni
Ne şans bendeki

Değirmendir sokakları şehrin
Ey Değirmen sokak
Güneşe bile ters döndürdün
Suya ekmeğe muhtaç etmemekle öğünmeye hakkın yok senin

Ne işim vardı benim şehirde
Öğütmedesin hep gönlümü Değirmen sokak
Işığımı etimi kemiğimi direncimi gençliğimi öğüttün
Çok hırslısın gönlümü öğütmede değirmen sokak
Nedense en çok da gönlümü öğütmede

Üstüne yok haber salmada yare
Seccademde bir çare
Özüme
Gözüme
Dizime
Kara yazıma
Solan yüzüme

Ne işim vardı benim şehirlerde anne
Düşmandır ateş kadar gönlüme bu sokak
Cilvelendi durdu bir kaltak
Bu ibrahim gönül için oldu ateş...
Hani ibrahimdin gönlüm ama yandın
Tek tapınmaz
İbrahim olan doğup batan güneşe
Yıkıldım anne
Dualarını esirgeme anne

Ne işim vardı benim şehirde
Günlerim inci değil
Alnım çiçekli değil
Şu ahir zaman da kötü niyetli serinleyeceğim serin deniz değil...

Anlayın
Değirmen sokak bir cehennem çadırı oldu gönlüme
Ve paran yoksa "şehir zehir "
Paran olsa da başka başka kahrı var şehrin
Öğütüyor değirmen sokak her gün beni
Nerede görülmüş değirmenin büyüttüğü
Anne olduğu
Ne işim vardı benim şehirde

Mü’min sanıp sığındığım şehir
Ecdadın gül gül süslediği gül şehir
Un etti Değirmen sokağında savurdu beni
İmrenmesin dostlar şehirli oluşuma
Hele şu sokağın gavurluğu yok mu...
Can damarıma saplanıyor
Ne işim vardı benim şehirde

Dualarla silinmiyor
İmana gelmiyor
Çok kara gavurluğu göz yaşlarıma da kayıtsız..
Bu sokak niyeti en kirli nehir...
Ne işim vardı benim şehirde
Sokağı değirmen
Meydanları tekin değil

Hep kirli akacak
Anlayın
Bir aman vermez bu öksüz gönlüme
Ne şans bendeki
Ne işim var benim şehirde
Zehri zehir

Ne işim vardı benim şehir sende
Zehrin zehir
Güneşin bile cimri
"Şehir zehir" derdi annem
Mü’min yüzünü de göster bana mü’min şehir
Bana görülen gavur yüzün oldu
Sende zaman hep mi zehir...
Bir köylüyü tanıma ustasısın
Belli
Tilkinin tavuğu tanıdığı kadar zifiri karanlıkta bile
Verdiğin acı ve çile

Balık yemedi Yunusu lime lime yaptı beni şu Değirmen sokak
Gönül gülüm de tüy tüy soldu
Anlayın
Kuyularım yusufun kuyularından derin
Omuzumda ağırlığı göklerin
Ne şans bende ki diyorum anlamadım suçumu

Ne işim olur benim şehir sende
"Şehir zehir" derdi annem

Hamdi Oruç

2.5/5 Toplam verilen oy :