Ne güzel oynayıp duruyordu çakıl taşlarıyla çocuk
Çember ne güzel dönüyordu yumuk ellerinde beştaşları suda serkerken
Günü gününe sobelenmiş baharlar
sabah sisinden çağla çiçeklerine düşen çiğ gibi
Ne güzel dolanıyordu ay güzeli gece bahtı siyahsız pencerelerde
Toprak toprak olduğundan gayrı ve susam
Sevme susuzlarına ve susam
Ne güzel dillim düdüklerde esiyordu rüzgar
Pırçalık tarlalarında, balkayasında, hüyükte...
Söğütler çifte oluklu pınarların ırgalanmış salkımlarıyla
Harmaaaaaan bi harman
Ne güzel savruluyordu danmlarda poyraz
Işıl ışıl kavak yapraklarında ikindi fısıltıları ayçiçeklerinden atlı
Ne güzel yürüyordu dağa bayıra yol
Bacalar ne güzel ocak tütüyordu aştan ekmekten
Gelen gidenlerin izinden ne güzel yer buluyordu yar de ...
Yarenlikde...
Köprübaşı çağlayanda ne güzel çalıyordu hoyratlarını kızılırmak
Ne güzel aşkoluyordu bulut suya,
Su değirmene,
Değirmen devrana
Ne güzel esiyordu hayat sazlıklardan yoncadan
Ne güzel yağıyordu gün-boyu duldalarıyla dörtmevsim...
Bir şaşkınlık ürpertisi gelip de dağıtmadan evvel
Son siyahına kalmış bilardo sarsıntısı gibi apansız
Ne güzel yaz beldesiydi zaman
Kovup kovalamadan evel ötüşen serçe kuşlarını
Kırlangıçlarından
Hozana komadan evvel hazan dereyi,
Tepeyi,
Düzü,
Damı, bacayı ve bozmadan evvel insanı
Ne güzel selamları vardı allı tellli turnaların
Getirenden...
Götürenden ...
Kendiliğinden yolbulan saatlerle devir devran ne güzeldi
İnsan yürekliliğinde dolaşıp gezerken herşey dünyayı

Seyfi Karaca............Nisan / 11

2.5/5 Toplam verilen oy :