Mavi gözlerin semanın rengi,
Senin de adın Sema değil mi?
Billurdan farksız sesin ahengi,
Senin de sesin billur değil mi?

Benim önümden geçip giderken,
Niçin bakmazsın dönüp de bana?
Hiç laf atmadım, atarsam sana,
Bana küsersin, öyle değil mi?

Ah seni, Sema, yaktın kalbimi,
Kül eyleyip de attın kalbimi,
Deli divane ettin kalbimi,
Benden beter ol e mi.

İnce beline takmışsın kuşak,
Alıp kapına koy beni uşak,
Şahittir bize, yoldaki kavşak,
Dili olsa da söyler, değil mi?

Elinde sepet, önümden geçtin,
Yakacak gönül, beni mi seçtin?
Bakmayıp yüzüme, gönlümü deştin,
Sen de yanarsın öyle değil mi?

Pencereden sen bakarken, beni;
Unutmuş sandın, unutmam seni,
Gözüm açılır duysam sesini,
Sesim duydukça beter ol e mi?

Göz yaşım kanı durmayıp akar,
Bu garip seni, geç diye bakar,
Geçtiğin yola yığılıp yatar,
Geçtiğin yola eğil bak, e mi?

Bitsin artık bu derdim eşecek,
Yüreğim sızısı dağlar aşacak,
Kuzular kırda hep meleşecek,
“Sema” diyerek öyle değil mi?


Muhip Erdener SOYDAN
21 Ağustos 1960 Ankara

2.5/5 Toplam verilen oy :