Dün alimin dizinde nasihat alan erler
Ne tekbir sedasıyla inleyen dilsiz yerler
İnsanlığın yüzünü insan o ki ak ede
Bugün başına buyruk köre pehlivan derler

Yıllar var öz yurdumda paslanmış diller gördüm
Halkını tanımayan çağdaş cahiller gördüm
Dün renk, ses, ışık, hece ahenkli bu kubbede
Şimdi renk kör, ses sağır, kambur şekiller gördüm

Maziden koparılmış, atiden habersiziz
Bayrakça dalgalanan hamiyetli ersiziz
Ne gülen yüzde mâna, ne ağlayan gözde renk
Kulun merhametine sığınmışız, fersiziz

Yürekte bestelenen en güzel türküleri
Aşıklar meclisinde söylenen öyküler
Riyanın hançeriyle faziletsiz sevgiler
Gecelerin hüznüne terk ettik ülküleri

Bizi bizden soğuttu kitapsız alim denen
Tek gariplik, yoksulluk halkın boynuna binen
İhtirasa kul olmuş baştan başa cemiyet
Bin yıldır savaştayız olmadı yenik, yenen

Ahlak okyanusunda dolaplar döndürürüz
Cahili başa koyar alimi indiririz
Değerler birer birer koparılmış maziden
Ufukta ışık görsek taş atar söndürürüz

Barış ve huzur yüklü gemiler arşa gitti
Şu ağız mızıkası çalan canıma yetti
Şimdi tek yalnızlığım çalıyor kapıları
Bir türkü habersizce dudaklarımda bitti

Zülfikar Yapar Kaleli

2.5/5 Toplam verilen oy :