Zifiri karanlığa dalar gider gözlerim
İçimdeki boşluğu yarar gider sözlerim
Doğacak ışık cılız olsa bile gecemde
Aydınlığa hasretim kanar gider özlerim

Dipsiz kuyu misali sonsuz gelir karanlık
Düşünsem son nefesi çıldırırım zamanlık
İçimdeki boşluğa düşen çakıl tanesi
Aksiseda bırakmaz ömür desen; bir anlık

Başımı uzatıp ta seslendikçe çaresiz
Seda vermez sesime kaderim de kadersiz
Elimi uzattığım dost yürekler nerede
Çırpındıkça sonunda kalacağım kimsesiz

Ellerim hissedemez yüzümdeki çizgiyi
Kaderime el atsam bozduramam yazgıyı
Düşünceler harp eder beynimin en içinde
Nefis galebe çalar değiştirmez döngüyü

Yaralar ta derinden bağrımı deler mazi
Çekilene bakarım, yüreğim dünden razı
Adımlarım ters gider, yolun yarısındayken
Mızrap elde durur da çalamaz gönül sazı

Yitirdiklerim nerde nerede geçen dünyam
Geçmişlerde mi kaldı gerçekleşmeyen hülyam
Anlamsız ve sonuçsuz gündelik her bir telaş
Eskidikçe kayboldu dünde gördüğüm rüyam

Kalabalık her günde yaşadım yalnızlığı
Dilimden çıkan sözde hissettim bensizliği
Cümle âlem halini anlatırken kendine
Kulaklarım açıkken duydum en sessizliği

Saçımın tellerine aklar düşürür rüzgâr
Gönlümün yellerine düşer artık sonbahar
Kuruyan her yaprakta geleceği görürüm
Ömür sona erince gelecek mi ilkbahar

Delip de karanlığı yaracak ışık gelsin
Aydınlatsın dünyamı kaderimi ak etsin
Dost diyeyim ben ona kardeşçe sarılayım
Işığı ben göreyim ister ise terk etsin..

07.02.2009
Necati ŞİMŞEK
Ankara

2.5/5 Toplam verilen oy :