Gün batarcasına, ay solarcasına, insan ölürcesine
Soyuluyor üstünde ne varsa acımasızlığı
Sendeleyerek ve gizsiz maviyi de batırıyor kirli yağmurlar
Kırmızı..
Haramiliğin elinde kan kusuyor kırmızı
Kopa kopuşa saldırıveren devlerle birlikte uyanıyor
Korrrr-kunç öyküler
Atını çıldırırcasına yanlışa süre süre ertesiz
Matlaşıverende pur- pur birdenbire
Eğiliyor renk köründeki terazi ve güzelini arayan ayna
Kuytu karanlığının arkasında adı takvimlerde yazmayan çağları dolanarak
Hiçliğe doğru yol alıyor sanki kırık kırpık
Nezih
Ve kibar
Kalan son hatırasına beyaz duvaklı ince saza
Neler neler fısıltısıyla ya da gülün koruk dalına
Gam düşürüyor
Ve ya zehirli budakta...
Kurak San

Seyfi Karaca

5.00/5 Toplam verilen oy : 1