ÇOCUK OLDUĞUM YILLRADA****

Çocuk olduğum yıllarda
Çile katmer katmerdi nasırlı ellerde
Hayatın yükü katar katardı omuzlarda
Yoksulluk davetsiz konuğuydu hanelerin
Yalın ayak giderdi çocuklar köy okuluna
Çünkü ayakkabıları yoktu

Çocuk olduğum yıllarda
İstiklal savaşı anılarını anlatırdı dedeler
Babalar ikinci dünya savaşından söz ederdi
Çocuklar hayranlıkla bunları dinlerdi
Sevgi demet demetti gönüllerde
Saygı yığın yığındı yüreklerde
Hürmet beklenen tek davranıştı büyüklerde
Senlik benlik güdülmezdi
Düşünceler ayrı olsa da
Kin nefret ve öfke yoktu

Çocuk olduğum yıllarda
Ağaçlar bir başka çiçek açardı
Bir başka süslerdi açan çiçekler kırları
Kelebekler rengârenk uçuşurdu
Arılar saf bal yapardı kaya kovuklarına
Sünni kovan ve şekerli su yoktu

Çocuk olduğum yıllarda
Patika yolardan gidilirdi ilçeye
En elverişli taşıt aracıydı atlar
Otlaklarda koyun sürüleri dinlerdi kavalı
Kara sabanla sürülürdü tarlalar
Manda ve öküzler çekerdi kara savanı
Traktör ve pulluk yoktu

Çocuk olduğum yıllarda
Yoksulluk vardı
Çile vardı
Sevgi ve saygıda vardı
Kin ve nefret ekenler yoktu

İnsanlık vardı
İnsanca yaşama özlem vardı
Yardımlaşma vardı
Birlikte hayatla mücadele vardı
Sömürü ve ihtiras yoktu

Çocukluğumu özlüyorum
Yalın ayak gezmeyi
Soğan ekmek yemeyi
Babamın yoksul yuvasında
Sevilmeyi istiyorum

2.5/5 Toplam verilen oy :