O suskun çığrışların çıtı çıkmayan
Sen önde
Kovalayanlar peşinde
Delilik etme ben unutur giderim duyup görmedim sayamasam da
Tuhafsın işte uzakları dolanıp kendi ismini
Bir kere bile üste bellemediğin
Tepeden tırnağa sessizliğe sürgün... tuhafsın..ufalanmış
En verimli kurak ve kıtlıklarıyla işinden gücünden olmuş, sıksan suyu çıkmış
İnsansızlığını yalnızlığına kata götüre tuhafff..Ki ne tuhaf...
Çivisine bir çivi daha çakarak ha bire, de bire mezarlaşmaları
Alel ecelli koşturup duruyorsun nasıl görmem diyem..?
Her bir yeşerdiği ince dallarını kırdığın kalbinin
Ölmedikçe ona geri dönmeyen
Kolu kanadı kırık kulpunda yollu yordamlı sırılsıklam sapmış
Tam tepesinde cinleri attırık tuhafsın...
Tam zirvesinde oynak öfkelerinin ve düşlerinden ... Ve fıttırık ..
Beşi bir yerde lıng lıng lıng cınğıldak seni...
Seni senin boynuna insan eder sandığın metal-taş..
Ve metal olmayan şeylerin kestanesini çizdiren kıyımı keskin
Seni elmaslar tüteyliğine zamanı gergin ve dümdüz giden kanatlar altında çırıl
İnsansızlığın çıplagı seni..
Delilik etme ben nasıl görmedim diyem bu senden aşırıp seni taşıran
Şaşıran..
Bol körük, bol arşiv
Gani gani ateşler püskürte püsküre intiharı tastamamı
Ben seni...Bildiğini bilmeyene şaşıttıran felek melek
Ben seni nasıl diyem ki, duymadım..Görmedim..
O seni kendi baharını eskilere sarartan ...
Rahmeti kendi ecelinden okunan ..Aşk denen hayattan bi haber
Hırrrrrrrr –sızı...

Seyfi Karaca

2.5/5 Toplam verilen oy :