Tellerine dokunulmuş bir melodiden koparak
Her kuytunun öte ucunda kendine kapaklanmış hüznelere odaklı
Taşlar dikenler arasında kıvrılıp büzülmüş yolüstüler öksüzü ardarda
Çığlıklara boy veren içe suskunluğun sessizliğine basa basa kaybolan
Yağmura çelinmiş aklıyla gökyüzüne yuvalanan bulutlara uçan göçen kuşlar
Toprağı
Taşı
Çölü çimeni emzirir gibi
Her fısıltıdan geçen sesi rüzgarla sınayıp
Her tenhadan geçen ıssızlığı kendine mesken tutunup
Poyrazın hamiline yazılmış mektuplar gibi kanayan kanatlarıyla
Sızılarda sancıyarak
Çırpınır

Seyfi Karaca........Ekim / 2009

2.5/5 Toplam verilen oy :