Bağışla sevgilim
ne zaman sonbahar
gelse bu şehre
çekilmez olurum böyle ben
hep biraz ürkek
uyanırım sabahlara
nefes alışlarım da
boşuna bekler
hep aşk telaşları
çünkü küskündür
yüreğim hep ayrılığa
sakallarımsa hep biraz
yorgun ve uzundur
ve ayrılığa yenik başlar
hep bütün şiirlerim..

Sen yine de
beni bağışla sevgilim
Bu şehre ne zaman
sonbahar gelse
çekilmez bir adam
olurum böyle ben..
sol yanımda hep
geçen kasımdan kalma
sen yorgunu bir ayrılık olur..
Ve düşen sarı yaprak arın
renginde biriktiririm
çoğalan yalnızlıklarımı..

Ve yüreğimde unutmayı
çoktan unutmuş tozlu bir ben olur..
sabahlar bezgindir
gecelerse hep aynı yalnızlık
Artık benim için aşka dair bütün
ihtimalleri sana toplayan
ütopik bir aşktır sonbaharın gelişi..
Çünkü bu şehre ne zaman
sonbahar gelse
sol yanıma uzanır kaygısızca
geçen kasımdan kalma
o meşhur ayrılık..

Bağışla sevgilim işte..
Hala ne zaman hazan
değse mevsimlere
böyle bir tuhaf olurum ben..
olur olmaz bir deli uçurtma olur aklım
savrulur dururum oradan oraya
işimi gücümü aksatırım hep
saatler hep hazırlıksız yakalar beni
bütün vapurlar çoktan kaçmıştır
ve her aldığım nefes
biraz zamansızdır sonbahara göre..

Yani gördüğün gibi
bu şehre ne zaman
sonbahar gelse
ben hala böyle biraz ürkek,
çekingen olurum
hep biraz kendinden
kaçar böyle sevinçlerim
Çünkü yorgun bir kasım yaşanır
ayrılık kokan bu şehirde..

Bağışla sevgilim..
bu şehre ne zaman sonbahar gelse
ben hala böyle çekilmez bir adam olurum..

3.00/5 Toplam verilen oy : 1