Camilerin beyaz güvercini-1

Camilerin beyaz güvercinisin
Bahar getiren gölgene düşerim...

Fiğanım gülü solan bülbüllerde bile olmasın
Hayatın karanlıklarını da tattım..

İstanbul’un aydınlığında geziyor gönlüm
İstanbul kelime kelime seni yazıyor
Ey camilerin beyaz güvercini
Gönül ustasıdır ellerinin ışığı
Gözlerinde yıldızları karanlığımın
Bahar getiren gölgene düşerim...

Yıllar yılı aranılan
Dua dua...gölge gölge...iz iz...
Gölgelerden başımı kaldıran güneş
Karanlıktan çıkaran ışıkların var...
Sözlerin susuzluğuma nehir
Köyümün derelerinde gözlerim...
Camilerin beyaz güvercinisin

Ey camilerin beyaz güvercini
Haya deryasısın
Kur’an nurunun pervanesisin.
Minareler kalem kalem ışık İstanbul’da
Susmuş yalanın karanlık dili ...
Şimdi yıllar yılı koştuğum o ışıklar
O yıldızlar ...
Sofrasında gönlümün...
Bahar getiren gölgene düşerim...

Gönlümün mekkesinde
Karanlıklar devrildi peş peşe
İşte gönlümde sevgilerin paşası
Şimdi ışık ışık gökleri gönlümün
Mekkede yer çiçek çiçek okunur alnım
Gök yıldız yıldız okunur

Camilerin beyaz güvercini
Işık sözler akıtan sofrasına gönlümün
Hangi yol varır aşk şehrine
Yunusların mezarı aşk şehrinde
Ellerimde şimdi cömertliğin çiçekleri
Alnımda secde çiçekleri
Bahar getiren gölgene düşerim...

Camilerin beyaz güvercini
Şu gönlüme güneşi getiren
Baharı yaşadı gönlüm
Gül sevgiyle gül oldu gönlüm...

Camilerin beyaz güvercinisin
Karanlığa savaşın ne güzel...
Barış güvercini yunus dilin...
Bahar getiren gölgene düşerim...

Geldin çölleri aştı mecnunum…
Işık vurdu bahçemdeki bülbülün gözüne
Sabrın meyvelerini topladım şehrimden
Kendime ait bir sokağı yoktu şehrimin…
Gönlüm haritadaki bütün ülkelerden büyük
Bir mum yakılmadı yıllarca
Karanlıklar yumağı gönlüm yıllar yılı...
Bahar getiren gölgene düşerim...

İşte mavi göklerde uçurtmalar gibiyim...
Köyümün çocukları neşelidir bahar günleri
Güneş benim gözlerimde doğdu ve çocukların
Güneşlere uyanmamıştım ben hiç
Aşk şehrine varmadım yanmadım ben…
Bin alevli bir sözle yakışın güzel
Gönlüme kelime kelime ışık ışık akışın güzel
Eczaneler hep uzaktı
Yüzümü güneşlere tutuşun güzel
Beyaz kelimeler öğrettin
Beyaz kelimeler gönlümün beyaz anahtarları
Gelişin baharlar gibi
Aşk şehrinin yağmurları da yağmamıştı gönlümün toprağına...
Kucağı gül dolu gelen gönül bahçıvanım…
Sonsuz yağsın yağmurlar
İstanbul’un nisan yağmurları gibi
Bahar getiren gölgene düşerim...

Beklenen kim
Neden gelmedi diyordum…
Geldin
Sözlerinde uyandıran ateş
Gözlerinde sıcak denizler ...
Baharı çağıran rüzğarlarlarla geldin …
Bahar getiren gölgene düşerim...

Güneşsizdim yıllar yılı
Yıllar yılı gizli kalmış bir ülke...
Güneşlerle geldin ülkeme
Elin öpülür ayağına kapanılır ey güneşlerle gelen

Karanlık yıkıldı bende
Bahçıvan eller sabır meyveleri dikti bahçelerime
Sevgi çiçekleri ekti toprağıma
Mavi uçurtma olurum bulutsuz göklere her bahar...

Seni tanımazdan önce
Yıldızlar ışık vermezdi
Yoktu mavi denizler ...

Gönlümü diriltmişti sözlerin
Gururdan ,kibirden geçtim
Kuşlar ,uçurtmalar uçmada göklerimde
Bahar getiren gölgene düşerim...

Elin öpülür ayağına kapanılır
Ey güneşlerle gelen
Söyle adresini söyle adını duymadığım güneşlerin ...
Gönül ustası senin eline
Deynek olsam gezdirsen beni
Bana en güzel rutbedir bu
Bahar getiren gölgene düşerim...

2.5/5 Toplam verilen oy :