Hep sessizmiydi bu şehir
Her zaman karanlıkmıydı
Bu sokaklar böyle,
Senmiydin bu şehrin sesi
Senmiydin ışıl ışıl aydınlatan
Siyah yüzlü bu şehri..
Bak sensiz ölüyor işte
İstanbul'da benimle birlikte
Ölüm kol geziyor sinsice
Gölgelerin elleri uzanıyor
Hoyratça yüreğime..
Benim korkum ölmek değil
Sensiz kalmak aslında
Bu sessiz şehirdeki
Karanlık çıkmaz sokaklarda
Bu son günüm artık
Son gecem bu şehirde
Bir daha güneş doğmayacak
Hiç sabahı göremeyeceğim
Kayan yıldızlara bakıp
Telaşla dilek tutamayacağım
Bize dair..
Deniz kokan rüzgarlarını
Çekemeyeceğim içime
Yağmurları ıslatamayacak
Seni düşünerek yürüdüğüm
Bu caddelerde..
Ama aldırmıyorum artık,
İnan hiç özlemeyeceğim
Sensiz bu ölü kenti
Gözlerimde götüreceğim giderken
Bütün hüzünlerini
Bütün sevnçlerini
Ve bütün düşlerimi..
Hadi ama asma artık yüzünü
Alışmalısın buna
Mavi bir gül vardı dersin ardımdan
Bu şehirde mevsimsiz açan
Saklı bahçelerdeki
Baharları bile kıskandıran,
Aklı deli, yüreği deli
Sevdası deli..
Hadi bırak artık ellerimi
Salıver tutuklu yüreğimi
Gözlerinde sakladığın
O çocuk gülümsemesiyle
Yolcu et beni...

5.00/5 Toplam verilen oy : 2