Bir sabahdı
seni aklıma kazıdığım
bir hayaldi adın
devrik cümlelerde gecerdi hep
yada o cümleleri ben devirirdim
senin beni devirdiğin gibi
yinede vaz gecemem
ben seni sevmekten
gitmem bu diyardan
ben ebruli gecelerde leylak
ve gül bahcelerinden
dermiştim aşkı
saksıda beyaz karanfil
cüzdanımda yırtık bir resim
aklımda yarım bi şarkı
senden bana kalan
bir koku burnumda belkide
ne zaman hisetsem
o kokuyu aklıma gelirsin
silemem izlerini
yaktığın o yangını yüregimde
ben artık sesizlikte
boğulan bir karanlığım
sense sabahla gelen aydınlık
gün doğumunda
kuş çığlıkları uyandırır beni
artık senin söylediğin sarkılar yok
açıyorum her sabah radyomu
ama sevdiğim o türküyü
çalmıyor hiç bir radyo
hani vardıya
sen hep söylerdin
karadır kaşların ferman yazdırır
ben bekliyorum hergün
ama çalan yok
ben yorgun ben uykusuz
belkide şimdi bir şehirde yeni
sabahlara merhaba diyorsun
belkide vazgecemiyorsun kendinden
yook yook ben yaşlanıyorum
farkediyorum
dizlerim tutmuyor
hem saclarımda beyazladı
artık kapıcıda ugramıyor
akşamları
sen yoksunya
artık bu evde
çay demlemiyorum
en son sen demlemiştin
o bardağını bile
yıkamadım hala
dudagının izi duruyor
seni özledikce
onu kokluyorum
ama sen yoksun
belki birgün he nedersin
gelirmisin geri
beni gözü yaşlı bırakmıştın
sunu bil gecikmiş aşkın telafisi
zaman değil vuslatır


Ergin UZUN
29/eylül/2007 06:43
Ankara

5.00/5 Toplam verilen oy : 2