Bir nisan akşamı sapıp yolundan,
Gönül sarayıma gelivermişsin.
Yıldızlar koparıp saman yolundan,
Zuhali kendine alıvermişsin.

Adını adımın yanına kazıp,
Gönlünü gönlüme salıvermişsin.
Arının işini haneme yazıp,
Kendine peteği, balı vermişsin.

Kurulup gönlüme peri misali,
Tahtını beğenip kalıvermişsin.
Başımı döndürüp deli misali,
Bana bu divane halı vermişsin.

Kendine cezp edip bir sahir gibi,
Çıldırtan büyüyü çalıvermişsin.
Ben masum karınca, aşk nehir gibi,
Önce atmış sonra dalı vermişsin.

Bu işin elbette vardır hikmeti,
Göz yaşı beklerken gülüvermişsin.
Artarmış perdede tülün kıymeti,
Çehren ay, utanmış tülü vermişsin.

05.11.2001
Gerence Körfezi / İzmir
Hikmet Aslan

2.5/5 Toplam verilen oy :