Ayrıldığımız gündü.
Mutfaktaydık,buzdolabının yanında,kapısı açıktı,herşey bambaşka
görünüyordu yüzüne vuran o soğuk ışıkta
"Biliyor musun " dedin."Sen neye benziyorsun biliyor musun?"
Epeydir aradığın birşeyi bulmuş olmanın hem sevin,hem keder veren
gizli bir
an için bulandırmıştı yüzündeki tedirginliği,kırgınlığı.Sis ışığa
çıkmıştı.sonra yavaşça çevirip başını yüzüme baktın kuyuya düşmeye
benzeyen
derin bir korkuyla.
"Neye?" dedim,yan yanayken yaşadığımız ayrılığın adını sorar
gibi,"Neye?"
"Bilardo toplarına."
"Neden?" dedim.
"Yazgını hep başkalarının ıstakalarının insafına bırakıyorsun da
ondan..."
Bir uçurum gibi derinleşen sessizlik o an başlamıştı bile bizi
birbirimizden uzaklaştırmaya.
Beni terk etmeden önce yaptığın son konuşma oldu bu.
Sonra iki arkadaşım geldi,birinin omzunda ağladım,hangisiydi
şimdi
hatırlamıyorum. Sonra birlikte başka bir kente gittik,anlarsın ayrılığın
ilk
günlerinde o eve katlanamazdım, sonra ben başka aşklara, sonra başka
evlerin
duvarlarına başka takvimler aştım
Şimdi ne zaman birinden ayrılsam ıstakaların sesi patlıyor
kulaklarımda
ardından bilardo topları
dağılıyor dört bir yana
Seni hatırlıyorum o soğuk ışıkta bir daha
bir daha
bir daha

2.5/5 Toplam verilen oy :