Hayatım boyunca bir deli rüzgar gibi estim ama üzgün
Sevgi ve mutluluk çocuk gibiydi, büyümeye aldırmadan
Kelebekler gibi onun beni baştan çıkartığını gördüm, cıvıltıli
Dinlenme zamanı derken ve çiçekleri koklamaya ramak varken
Bir gece geç saatte beni, unutulmaya yüz tutmuş mazi ile soktu
Koyu bir sis renginde güller, zifiri-karanlıklardan yükseklen duman
Sanki her şey çiçekler içine kendini gömmüş, koyu - renkte solgun.
Şimdi bu yorgun - argın bir parmakla hokus - pokus,a özlem duymaktayım
Gözlerim yıllardır zaten nemlendir, yem - yeşil çimlere uzanma arzum var
Ben tekrar bu güzel şeyleri "yeniden görme" özlemiyle yanıp - tutuşurken
Bu hayat daha yüksek, daha da yüksek zorluklara tırmandırıyor beni
Ey siz okurlar; bana bakıp tamamen benim silületimi görüntüleyebilirsiniz.
Yaşantımın yaprakları bir - bir sanki camiye ruhunu yaslamış bir çınar ağacından düşüyor gibi
İçimden tek - tek kopuyor benliğimin nice yaşanmışlıkları
Ve fısıltılar, usulca kulaklarımı sağır edercesine, sadece payıma düşen kadar yaşıyorum...

Yakup ICIK

5.00/5 Toplam verilen oy : 2