Yükü kalkmaz dünyanın yüküyle ensesinde,
Sırtladığı dertleri azık etmiş kendine.
Umudu, hayatının her an kanat sesinde.
Beklentiler narında yazık etmiş kendine.

Alnında şerit şerit, ince bir dert yolu var.
Kıvrım kıvrım ezelden ta ki ebede kadar.
Hayat gürültüsünde öldürülmüş, uykular.
Bir sedasız hayatı atık etmiş kendine.

Alışmamış yüzünde pas tutmuş, gamzeleri.
Örtemiyor geceler, ruhundaki kederi.
Kör kuyuya attığı belki ezelden beri,
Muradın ertesini batık etmiş kendine.

Vesvese rüzgarında yalpalanır hallerde,
Dalıp giden kafası kopacak muhallerde.
Bir harbi andırıyor beyni, bu hayallerde.
Bir vesvese kurdunu, kaçık etmiş kendine.

Bir nefeslik hicrette ebedi kalmak için,
İnce ince dertleri, topyekün salmak için,
Beyaz bir elbiseyle rüyaya dalmak için,
O topraktan yatağı, açık etmiş kendine.

2.5/5 Toplam verilen oy :