O sabah vakti,
Ezan sesi ile
Ruhunu teslim ederken
Yüce ALLAH'a,
Ilık rüzgarlara
Kanat takıp,
Uçup gittin
Dönülmez diyarlara.


Nice 11 Şubatlar
Geldi-geçti.
Nice
Elem, keder, gözyaşı
Kapımızı tıkladı.
Nice acılarla boğuştum.
Hiçbiri
Asla Seni unutturamadı.


Torunum Ahmet METE'yi
Şevkat, sevgiyle koklarken;

enden önce
Ölen çocukların
Aklıma geldi.
Yaşam, seviler, renkler;
Senin yokluğunda
Anlamsız birer bilmecedirler...






(11 Şubat 1990 da kaybettiğimiz eşsiz insan, Babamız Ahmet TOMBUL' un Asla Unutulamayacak Anısına)

2.5/5 Toplam verilen oy :