Yaşamın ortasından geçerken
Tutulduğum kimi fırtınalar
Yağmur benden aldı sanki suyunu,
Kürekleri yarılarda kırılmış gibi
Sürüm sürgün dayanmasız yollarda
Kinden hasetten
Kendi zındanlarına ağlar ören ipsizliklerden
Kaçaklara düşler kurarken ben..
Benden sordu dünü yarını gerek siyah
Gerek mavi
Her gözyaşı ağrıyan yanlarımın
Aşka yanan viran viran karanfilli gülleriymiş
Çekilip gitti sandım
Toprağıma değdikçe üstüm çıplak
Sıdalanmış sancıları giydi soyundu
Odaları olmayan döşek
Toplanmış göçmüş gibi kar-yola minder...
Sırtımı ayazlar büründü kalıbmı basa basa
Kendi üstüne yıkılmış duvarlarıyla döşüm...
Soluk soluğa neyden...sazdan..
Soğuyorum sandım heyecanından ve heftikten
Sesini bile duymuyorum sandım..
Meğer bendeymiş közlenen ateş
Tellenen türkü
Pullanan mektup
Sus desem de habire telgrafı telgrafa ekler
Haberi benden evel alan
Sevgilice yüreğim

Seyfi Karaca...........Ağustos / 2004

2.5/5 Toplam verilen oy :