Cagrilmadigi cöllere cigliklarini sürüp savarcasina
Dolunca veda günlügü güz bahtinin sariya solan iklileri kervankiranlarinda
Giyip kusanip kendine tutunacak dallar arayan sonbahar
Bütün cirpinislarini yorgun kanatlarina yükleyip yagmura yakalanmis bulutlar gibi
Gözyaslari buza kesen hickiriklarin avunmasi güc seyrini külbenzine duvaklanan
Hüznün sarilmis kollarina kucaklaina uzakligin bütün kapilarini aralanarak
Nice yanmaktan bitip tükenmis bir ciraya son nefesini gülümser gibi percemtutam
Nemli dumanli bir sonbahara yolcu duran sesi
Dokunakli acilara hüzün emleyip bosalip göcen yollar
Yillar
Sahipsize sakin sokaklar…
Bugulu camlara carpip duran yankilarda hancer cerrahina cansiz
Hazan harmanlarina düsüp dökülen yapraklar kadar kimsesizlige öksüz
Anne,
Bildigin buralardan göcüp gidince…

Seyfi Karaca……………Ekim / 15

2.5/5 Toplam verilen oy :