Sonbaharın bu gününde,
Aldı beni derin acı.
Sanıyorsun, ben zevkimde,
Hayır, sana ben duacı.

Bu belki de son mektubum,
Sonbaharın bu gününde.
Belki sensin şimdi kaybım,
Kalbimdeki son fecrimde.

Belki kalbin yarım kaldı,
Bir evladın hasretiyle.
Belki seni hasret sardı,
Sonbaharın bu gününde.

Hatırlarsın belki anne,
Gideceğin o ilk gün,
Unutma sen beni anne,
Demiştim de ağlamıştım.

Sonbaharın bu gününde,
Güneş gökte donuk donuk.
Artık anne artık bitti,
Bitti anne bu ayrılık…

Geleceksin, hastaymışsın,
Ne acıdır bu kelime.
Reva mı bu bana anne?
Bu hasretin eleminde…

Kalacaksan eğer çok az,
Hiç gelme de daha iyi.
Unutma da sakın beni,
Birkaç satır mektupcuk yaz.

Ya gel, ya kal, ya hiç dönme,
Beni bırak bu eleme,
Derdim çoktur tazeleme,
Ya sev beni, ya da unut!


Muhip Erdener SOYDAN
25 Eylül 1960 Ankara

2.5/5 Toplam verilen oy :