ANNEM


Üşüyorum annem, üşüyorum bu akşamları,
Üzerimi örten kimseciklerim yok
Üşüyorum annem, üşüyorum bu karanlık gecelerde
Gittiğin yerden bir kerecik gelip üstümü örtsene.


Yıllarca beni, sen geleceksin diye avuttular,
Sen gittiğinde birazcık sevip, sonra hep unuttular
Göz yaşlarım yıllarca yanaklarımda kurudu, görmediler,
Senin sevdiğin gibi sarılıp, öpüp sevmediler.

Her sabah çocuğunu okula götüren annelere imrenirdim,
Onların içinde annesi olmayan, boynu bükük çocuk bendim.
Tek tesellim, öğretmenim anne şefkatiyle okşardı başımı,
Ondan bile saklardım, senin için akıttığım göz yaşımı.

Anneler gününü kutladık sınıfta geçenlerde,
Öğretmenimiz anlatın dedi,annenizi resimle.
Sordu, oğlum bu resim ne? Dedim ki öğretmenim,
Cennette buluştuk, hiç yüzünü görmediğim annemle

Kaç kez geldik babamla mezarına;
Sadece ismin yazılıydı mezar taşında,
Babam açmıştı ellerini göklere dua ederken,
Hayal etmiştim seni,göz yaşları içinde çocukçasına ben.



Sensiz evimiz karanlık , içimizdeki umut sönük,
Biliyor musun annem, biz seninle birlikte öldük.
Gülse de yüzüm, yüreğim hep kanayacak,
Koskoca adam da olsam,yine çocuk gibi içim ağlayacak.

Turan GÜLER

5.00/5 Toplam verilen oy : 5