Gün, hiç yüzünü göstermedi,
Neden, etraf hala karanlık,
Her yol olmuş, çıkmaz sokak,
Yok ki etrafta, gün-aydınlık…

Darlandım, nefes alamıyorum,
Kredim ise, zayıf çıktı felekten,
Farklı hayatı bize çok görmüştür,
Bu değildi, beklediğim dilekten…

Elim-avucum boş, açıktır semaya,
Ne yaslanacak bir duvar, ne bir çalı,
Mevla da görmez olmuş unutmuş,
Kuş bile işeme di, göğe elim açalı…

Sabır taşı işledim, dizi dizi verdim,
Dostumu gördüm, düşmanı bildim,
Kapı merceğinden bile bakanım yok,
Kimini deftere yazdım, kimini sildim…

Çıkarcı dünyaya bir kez meyil edenler,
Sıra bana da gelebilir belki dememişler,
Sükseye-çalıma dökmüş varı-yoğu da,
Akrabam can verse, görmem demişler…

Unutan yanılır, olanlar kalmaz bilinir,
Elbette talih kuşu, bize de konacaktır,
Bir gün rast geliverse, körün taşı ansızın,
Vermeyip alan, olanı çalan, anlayacaktır…

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
07.01.2013

2.5/5 Toplam verilen oy :