Bu yılda hüzünle girdi bayrama,
Gözlerinde yaşla, çilekeş ana,
Ördüğü çorabı sokup koynuna;
“Anan kurban olsun, şehidim sana..”

Sabahtan gözleri o nu aradı,
Al başlı bir güvey yapmak muradı,
Elin başa koydu ufku taradı;
“Anan kurban olsun, şehidim sana..”

Koçu kınalarken şuydu niyazı,
“Oğul bu kış geçti, geçirme yazı,
Koçlar kurban olsun, olmasın kuzu,
Anan kurban olsun, şehidim sana..”

Vatandan aziz mi sanki canımız,
Son damlaya kadar helal kanımız,
Kansız dalgalanmaz bil bayrağımız;
“Anan kurban olsun, şehidim sana..”

Bayram namazından hemen sonraydı,
Boş gözlerle köyün meydanındaydı,
Akranların süzdü ve bir bir saydı;
“Anan kurban olsun, şehidim sana..”

“-Nerede gardaşlık ne oldu hani,
Aranızdan kim götürdü Mehmedi?..”
Dizlerine vurdu, düştü elleri;
“Anan kurban olsun, şehidim sana..”

Herkes zannetti ki feryat kopacak,
Buğulu gözlerde yaş fışkıracak,
Mevla’m güç ver dedi gururlanarak;
“Anan kurban olsun, şehidim sana..”

Hepsine sarıldı bir bir öperek,
Alevli ateşe buzlar dökerek,
Yıkılmak yerine göğüs gererek;
“Anan kurban olsun, şehidim sana..”

Sen gittin be oğul benim yerimi,
Cennetten mi kaptın söyle köşemi,
Üç buçuk soysuza vermem neşemi;
“Anan kurban olsun, şehidim sana..”

Öyle ya da böyle bitecek ömür,
Mehmet olan sonra sürecek ömür,
Feda olsun yurda binlerce ömür;
“Anan kurban olsun, şehidim sana..”

22.12.2007
Necati ŞİMŞEK
Ankara

2.5/5 Toplam verilen oy :