Ne çok yağmur, ne çok buzlanma bu böyle
Kışın sert yüzünü sevemedim nedense
Zor günümdeyim terazimin bir gözü ağır çekiyor
Yeridir bana aklın ve gönlün kavgalı mı dense

Şükür aklım ve gönlüm ikiz kardeş gibi
Hem kara gecede hem aydınlık günde beraberler
Ele ele olmasaydık bütün zamanlarımızda
Umudumuza kar yağdırmaz mıydı bütün çareler

Sen gözlerime gülümseyince kalbim şenleniyor
Gözbebeklerimde ansızın bin bir çiçek açıyor
Kaderimi kaderi bilmiş güneşim her doğuşunda
Aşığa, çiçeğe, böceğe sımsıcak günaydınlar saçıyor

Bu şiirde hem gönlümün hem aklımın sesi var
Ne gönlümü ne aklımı birisinin peşine taktım
Seninle güçlüyüm sevdiğim, görüyorsun ayaktayım
Coştukça coşkun nehirlere döndüm aktım

Hasretin gönlümdeki ateşim, sevgin aklımı tetikleyenim
Mevlânâ’dan el almışım besbelli, yanıp tutuşsam da
Arzuladığım, gönül verip sevdiğim yalnız sensin
Yitirmem izini asla Mecnun olup çöllere düşsem de

Ah sevdiğim, sensiz geçen her dakikam en büyük kaybım
Öyle anlarımda hazinesini çaldırmış kuyumcular gibiyim
Ama şimdi sen varsın ya gecemde, gündüzümde
Sen de sakın aklından çıkarma beni, ebediyen seninim
4 Şubat 2011

Oyhan Hasan Bıldırki

2.5/5 Toplam verilen oy :